Kıyamaz aşkın kalbi
Nazik bir eda ile kucaklar
Pırlanta çalımlı çapkın gülleri;
Çatar zaman öğrenir insan
Somurtunca geçim zorundan
Batar çöpü samanlık seyran
Acı kaçar ekmeksiz soğan;
Şaşar kalır insan
Pırlanta parmak
Nasıl da uzak
Aşkın kalbine dokunmak!
Gene de pek zarif bir yalan
Aşkın kör gözünü parlatan
O tektaş çalımlı zaman
Ne de olsa mutluydu insan…
Kayıt Tarihi : 13.11.2015 19:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!