Bir Zaman- 3. Şiiri - Nihal Mirdoğan

'Sevmek ; insanın yüreği kadardır '
Ne bileyim ? Böyle derdim bir zaman
Bozkır, hilâlince kuşattığında
Bin yıllık hecemi verdim bir zaman

Bin yıllık terennüm dolaştı gayrı
Fecri boğan ülger alıştı gayrı
Şu sineme cenkler doluştu gayrı
Soluma yurdunu serdim bir zaman

Süvari olmuştu yele tararken
Üzengi sağlamdı, atı sürerken
Sevda cephesinde gönlü dururken
Yürek üzre kargı gördüm bir zaman

Ve kan kızılında sefer izleri
Merhemi kararken baktı gözleri
Derviş selamıyla çöktü dizleri
Pir-i Türkistan'a girdim bir zaman

Kalp kalbe aşina demez mi, güldüm
Adresim sendedir deyince bildim
Kürşâd marşlarıyla sözünü böldüm
İhtilâl yaptırıp ,sordum bir zaman

Seni tâ ezelden tanırım dedi
Tuna'nın suyundan yunarım dedi
Balkan kokusuna sinerim dedi
Vuslat saatini kurdum bir zaman

Bu nasıl iştigâl, bu nasıl yöndü
Yürek üzerinde döndükçe döndü
Tâ İdil'den,Nil'den taşınca bendi
Arzın etrafında sur'dum bir zaman

Gönül atlasında sürdüm izini
Turan ikliminden attım hazanı
Yolbaşçı olarak gördüm izini
Uzanıp,tuğlara erdim bir zaman

Ne dersin Gülnihâl ,gelir mi ferman
Gönül maşukunun yolu pek yaman
Galiçya mı, Caber mi ? medet,el aman !
...Sinâ çöllerini yordum bir zaman
...Vahada ıslandım durdum bir zaman
...Yürek ocağında hâr'dım bir zaman