Bir Zaman-ı Şiiri - Yüksel Koç

BİR ZAMAN-I

Hasretle çevrili bakın dört yanım
Gurbet nedir bilmez olduğum zaman
Kesildi mektuplar sustu telefon
Sevinirdim haber aldığım zaman.

Gelmez şu çöllerin bahar düzüne
Acı bir hüzündür çöker özüme
Yavruların hasret kaldım yüzüne
Severdim kucağa aldığım zaman.

Gurbet elde geçti gençlik yıllarım
Yataklara hasta düştüm inlerim
Lal olup konuşmaz oldu dillerim
Şakımaz bir bülbül olduğum zaman.

Çok özledim ana bacı gardaşı
Konu komşu eşi dostu sırdaşı
Düşümde görmüştüm bizim Alaş’ı
Hayalden hayale daldığım zaman.

Düşündükçe hepten derine indim
Çileyi elemi ömrümce sürdüm
Göçebe kuşlardan sılamı sordum
Ayrılık rüzgârı saldığım zaman.

Issız gecelerde sensiz oturdum
Eski mektupları açar okurdum
Ömür tezgâhında çile dokurdum
Serde gençlik vardı güldüğüm zaman

Zannedersin geldim elli yaşına
Altı ayda aklar düştü başıma
Ozan’ım yorulma gel sen boşuna
Bu da gelir geçer öldüğüm zaman.

Yüksel Koç
Libya/Raslanuf/1992/