Manasızca bir haykırış koptu dudaklarımdan
Gözlerimden dökülen bir kaç damla yaş
Büyük bir ayrılığın ağlayışı, bedenim yığıldı bir köşeye
Beynimse, senden başkasını düşünmez oldu
Kalbimde dev alev yanan gençlik ateşi
Ardından bakarken yavaş yavaş söndü
Birden sensizliğimle irkildim
Artık ayakta bir enkaz yığını kaldı
Tel tel ağaran saçlarım dökülmüş
Yaşlar süzülen gözlerim buruşmuş
Dimdik duran o canlı insan çökmüş
Ellerim titremekli, şimdi saltanatı yıkılmış kral gibi
Yavaş yavaş yürüyorum boş sokaklarda
Kararan bulutlar sanki bana acımış gibi
Salıyor yağmur zerreciklerini üzerime
Bir ben ağlıyorum, birde bulutlar
'Ve ıslanmış bedenim, düşüyor yol ortasına
Şimdi yağmur ortasında yatan kişi
Senin gibi bir zalimin eseri
Dudaklarımdan son iki kelime çıkıyor
Mutluluklar sevgilim, sana mutluluklar'
Kayıt Tarihi : 19.12.2002 10:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!