Bir YÜREK İnsan Şiiri - Durmuş Kaya

'Gara guzum ne bilsin ne haldedir anası
Sen nöbette üşürken ben senin yanındayım!
Sen gideli bihaber dertlerine yanası,
Can yoldaşım dediğin bayrağın kanındayım! '
Z.G.Sunguroğlu

O`nu internet ortamında sitelerdeki şiirlerinden tanıdım. Sağlam bir duruşu vardı şiirlerinin. Bir sevgi yumağını almış eline çözeleyip duruyordu.Kimi şairlerin ablası, kimilerinin de annesi oluverdi. Benim de en iyi şair arkadaşlarımdan biri. Kitap yayımlayacağını biliyordum. Bir gün MSNden adresimi sordu. Verdim. Biliyordum ki güzel bir eserle gelecekti kitaplığıma. Zaten, radyogulluk.nette okurdum şiirlerini. Kimi zaman göğsüm kabarır, kimi zaman gözlerim yaşarırdı.

Koca Seyit için yazmış olduğu 1.lik ödüllü şiirinden bir mısrayı kazımışım beynime. Yankılanıp duruyordu içimde. Sanki yesribi bir tesbihti.

'Bu hangi sevdanın yangını böyle? '

Koca Seyit`e böyle seslenirken Yaratan`a,

'Oy Yaradanım oy, Seyit`ler gönder!
Ruhuma su serpen yiğitler gönder,
Yurda göz dikene ağıtlar gönder!
Söyle koca adam sırrını söyle,
Bu hangi sevdanın yangını böyle? '

işte böyle diyordu.

Onun mayasında sevgi vardı, hoşgörü vardı; vatan sevgisiyle büyüyen yüreği 'vatan' kadardı...
Bir gün 'Bir Yürek İnsan' çıkıverdi karşıma. Soluksuz okudum.

Hanidir bir türküsü vardır Kırşehirin. 'Biter Kırşehirin gülleri biter'.. Ben, sanki kıskanır gibi bu türküye gıpta ile bakarım. Kırşehirde gül bahçeleri olmadığını biliyorum. Ama türküsü var. 'Neden Ispartanın böyle bir türküsü yok' diye de çok hayıflanmışımdır. Belki Kırşehirde güllükler yok ama, bütün vatanı bir güllük nazarıyla gören, çilesiyle yanan, derdiyele dertlenen bir 'Bülbülü' var. Varsın Ispartanın öyle gül üstüne türküsü olmayıversin. Mevcut türkülerine sahip çıkabildi mi ki! ?
Zübeyde Gökbulut Sunguroğlu 'usta kalem yitikozana şiir tadında bir yaşam dileğiyle' imzalayıp gönderdiği kitabında, gördüm ki hiç de öyle azımsanacak bir şaire değil.

'Bunca gam yükünü yükledin bana
Tövbe karşı gelmem yansın bu canım
Lal olsun dillerim küsersem sana
Kulum dersen ancak diner hicranım'.

'Bir Ümit' şiirinde yaradana böyle sesleniyor. Yüreği Allah ve vatan aşkıyla dolu.

'Gün be gün ruhumu bir sevda bürür
Gündüzün geceyi boğuşu gibi.
Tüm yollarım O`na, hep Ona yürür,
Çölde bir yudum su bağışı gibi.'

Evet, öyle değil mi? Biz O peygamberler peygamberini çölde bir su olarak bulmadık mı, insanlığın düştüğü o taklamakanda! ? Göğümüzde bir HİLAL olarak bulup bayrağımıza işlemedik mi? Ne güzel de anlatıyor bu mısralar peygamberimizi.. okuya okuya usanası değiliz..

'BİR YÜREK İNSAN' kitabını okurken öyle çok not almışım ki, devam etsem günlerce yazacağım.

Zübeyde Gökbulut Sunguroğlu`nu Mamak etkinliğinde sanaldan gerçeğe uzanan yolda yüz yüze de tanıdım. Ve böyle bir şaire hanımefendiyi tanımanın ne kadar önemli bir şey olduğunu da kitabını okuduktan sora daha iyi anlıyorum.

'BİR YÜREK İNSAN' da bütün ANADOLU`nun yüreği var, özü var. Fazla detaylara girmek istemiyorum. Zübeyde hanımefendi, Halide Edip Adıvar`ların, Halide Nusret Zorlutuna`ların kervanına katılmıştır. O, vatan ihtiyaç duyduğunda Nenehatun olacak kadar bir yürek taşıyor. Onu gönülden alkışlıyorum, ömrü olduğu müddetçe nice güzel eserler meydana getireceğini biliyorum.

BİR YÜREK İNSAN' bu birkaç satır veya sayfayla anlatılamayacak kadar yürek dolusu. Onun için kitabı temin etmeli ve okulalısınız diyorum.

'Benim gurbetim
Yüreğini topraklkarda sürümek
Benim gurbetim
Karlı dağı tabanından kürümek
Benim gurbetim yalınayak
Dikenlerde yürümek.
Seninki buna uyar mı? '

yitikozan.......