Olanlar oldu oldu
ve öldü
gör bak
kırıldı içim bin parçaya bölünerek
şimdi susma zamanı
burada bırak
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
bedenim değil can ruhum kırılıverdi
şerha şerha kanıyor içim
İşte bütün mesele bu... Beden yara alsa, hatta kırılsa onarılması mümkün. Onarılamayanlar can ruhudur işte. Bayıldım bu tanıma. Ne can, ne de ruh tek başına bu izlenimi vermezdi. Ama CAN RUHU bambaşka bir şey. Ben yine de diyorum ki, Can ruhunn da doktoru vardır elbet. Onu ancak kıran onarabilir. Çünkü bilir kırıldığı noktayı. Kutluyorum bu güzel şiirin döküldüğü yüreği sevgimle Nimet hanımcığım. Nicelerine...
bedenim değil can ruhum kırıldı o kadar akıçı vede anlaşılır bir şiirki bayıldım iki kere okudum tam puanla şiirinizi taçlandırıyorum sayğılarımla
Şiirin doğallığına bayıldım... Anahtar sözler ise hep aklımda kalacak:
'Tadında bırak...'
Öyle olmalı Nimet Hanım. İnsan olmanın erdeminden söz ederiz de, dün 'aşkım, canım, ciğerim' dediğimize işler biraz tersine dönse, nefreti pek yakıştırırız kendimize...
Çok hoştu, tebriklerimi lütfen kabul edin...
Telafisi yoksa eğer tamir için uğraşma olduğu gibi bırak, bazen olanı olduğu gibi kabullenmek canı daha az acıtır telafi etmeye uğraşmaktan, sanırım şiirde bunu demek istemiş olan olduğu gibi kalsın......yüreğine sağlık Yüksel hanım büyük bir kabulleniş vardı şiirde.....
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta