İnsan arıyor bazen yalnızlığı.Yalnızken bile.
Garip değil mi?
Alıp başını gitmek istiyor tek başına, içinde parçalanmış sevgili özlemiyle.Nasıl söylenir, bıraktıklarına sarılıp kaçmak istiyor işte.
Düşünmeden, bilmeden...
Peki ya hatıralarını, çırpınışlarını, bütün tutkularını silmesi mümkün mü?
Elbette değil.
Zaten gidebilmekte mümkün değil.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta