Bir Yorgun Kuşun Öyküsü

Bir yorgun kuşun öyküsüdür bu

Kanatları altından zümrütten
Sevdaları taştan topraktan
Kanatlarını besleyen rüzgarları
Kardan yağmurdan güneşten buluttan

Sokakları rüzgardan

Gördünüz mü hiç
Ağaç olmaya yakın tohumun ezilirkenki
Ayaklarınız altında ezilme sesi gibi
Fark etmediniz mi
Ya da bir mutlu sonu filmin aklınızda iken
Başlangıç ile son arasında
Kaç kare fotoğraf geçtiğini görmediğiniz gibi
Unuttunuz mu yoksa
Mutlu sonların aptallara has olduğunu

Nerede görülmüş aklı başında bir mutlu
Sokaklar bunca mutlu aptalla doluyken
Mutsuz aptallar var bir de
Bir de onlar var rengi değişken

Sormayın diyemem
Seçemem bir bir, içimden
Öfkeyle mi nefretle mi
Kızgınlık mı bu sinir nereden

Kırgınlık, alıp başını yaslamış içime
Yaslandığım her duvar sessizlik, yalnızlık
Belki de kış ortasında kovanından atılmış
Bir arı vızıltısı
O ki eli ayağı bal içinde simsiyah
Karadenizin bir yerinden

Dökülen saçlarım üşür omuzlarımda
Beyaz kar beyaz siyahın üstünde
Her bir tonunda kimsesizlik
Her bir tonunda kuş cıvıltısı
Bulutlarla dolu rüzgarlar sokağında