Kimsin
Gözlerinin ışığını kim çaldı
Sesin ruhuna kaçmış sanki
Tebessümlerin gamzelerine kadar içilmiş gibi
Yüreğinin kanatları sezaryanda mı kırdırıldı
Yürüyebiliyorsun oysa
Zavallı insanların çağı bu
Maneviyatı aynalar karşısında eriten
yüreğe küs bedenlerin çağı
Akıllı robotlar çağı
Ondan mutsuz gökyüzü
Ondan kokusu buruk havanın
İmkânsız diyerek
nefessiz bırakıyoruz hayalleri
sonra ölüyorlar
hiç yaşamadan
ve özgür katiller olarak
hiç hicap duymuyoruz yaşamaktan...
Sabahın köründen önce kalkmalı,
Sessizliğin yorgan olup nefesleri sardığı anda
Süzmeli olan olmayan ne varsa, defalarca, yine…
Sonra çıkmalı uçsuz bucaksız gökyüzüne doğru
Yıldızları saymalı, hilale derdi sorulmalı
Gülüşünün ardında ne sakladığı
hürriyet parkındayım
ilk işim salıncağa binmek
neden
dizlerimi sancıtan saçımı ağartan zaman
önce salıncağımı aldı elimden
ondan
mevsimlerden kasımpatı
içimde senli pıtrak düşler büyüyor
aklım set olamıyor gönlüme
taşıyor içimde gözlerin
her yer sen oluyor
her yer sırılsıklam sen
sonra seviyorum dedi kadın
aklını kalbinin galibiyetiyle küstürerek,
boşverdi
bitmek için hızla koşan nefeslerini
hangi mağruriyete feda edecekti ki
unutarak bu sözden sonra cümle kurmayı,
Bir potada erimeyen ömrümüzün
Bir ateşte yanışını seyirle yitiyoruz
Yanlış sevdiğim, yanlış
Zaman yahut biz
Yanılış sevdiğim, yanılış geçmişimiz,
İmtihanı ağır bir yükün altına girmiş kalbimiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!