Bir Yol Üstü Durağı Şiiri - Zall Barlin

Zorlu, acılı bir sürecin zafer kazanan komutanı gibi dik, diri, kendinden emin, özgüvenli ve tüm insalık tarihinin ve insanlığa dair ne varsa tüm gelişim sürecinin teorik birikim ve deneyimiyle yola çıkmıştı...yaşamın bir yolculuk, bitmez bir yolculuk olduğunu biliyordu...her an ve alanında farklı bir savaşımın olacağını ve buna karşı donanmlı olması gerektiğini de bilyordu...hazırlıklıydı, hazırlanmıştı,
yeterli teorik donanıma sahipti ve bunun pratiğini oluşturmalıydı...bunca deneyim bunca birikim heba olmamalıydı...
emeğe saygı gereği(!) heba olmamalıydı...teorik bir yaşamın kapısından GRİ bir yaşama yolculuğun ilk adımını atmıştı, yoldaydı şimdi... derin, en derin bir solukla pratik yaşamı solumuştu

yolculuk esnası oluşan bir yorgunluk giderme ihtiyacıyla durmuştu.
üşüyordu; bu üşüme gökyüzündeki insanın içine işleyen, insanın içine kendi rengini veren kara ve ruh kapayıcı bulutlar gibi değildi...YAPISALDI!
Bu üşüme, BEN in en iyiyi, en yararlı olanı arama, bulma ve temin etme ve yöntem oluşturma gerekçesiydi...olabildiğince sosyaldi, olabildiğince rasyonal ve eklektikti...
Yine uzun, yine kırmızı ve yine kocaman ama kara gözleri ve çenesi ve gamzeleri...
yine aynı betimlemenin aynı güzel kadını ordaydı...
Teorik deneyim ve birikimin sınananacağı, hayat bulacağı o kadın oradaydı...
orada, sağ taraftaydı. Hiç bir zaman hiç kimsenin sol tarafında yer almamış, yer alamamış olandı …En iyi alandı. Deneyimi test etme alanıydı...
Bir yol üstü durağı gibiydi; herkesin uğradığı, kullandığı, ihtiyacını karşıladığı ama kimsenin uzun zaman kalmadığı, kalmak istemediği bir yer...
Bu bir kaderdi! Kaderiydi; onun yarattığı, onun razı olduğu, benimsediği, özümsediği bir kader..
Ne kötü bir kader!
Neydi onu bu kdar değersizleştiren?
Bu kadar değersiz ve yarınsız kılan?
Hangi kutsal tenin özlemiydi?
Hangi kutsal anın, hangi kutsal bir olma anının intikamıydı bu?
Kişiler arası para pazarlığı haline gelen değeri nerede ve ne zaman başlamıştı bilinmez ama, bir oyun oynamak istediği ve hatta her hangi filmin her hangi bir karekteriyle kendini özdeşleştirdiği ve filmin başrolunde kendini gördüğü kesindi.
Bu film onun filmiydi.
Onun gerçek hayatta kaybedeceği - kaybettiği bir filmdi. Kaybetmişti!
Değeri belirlenmişti!
Tarafı belirlenmişti!
Etrafı belirlenmişti!
Belirlenmişlik, kaybedilen ve kaybedilmeye tutsak olan bir yaşamın kavramıydı
ve o kavram oydu!
Bizatihiydi!
Bir yol üstü durağı gibiydi!
Bedeli ödenen bir yol üstü durağı...