" Bır Yıldız Uyuttun Bacaklarında "

Estefanya , cennet yürekli kıskanılacak kadın ...
Ölüm and içiyor adına,
Kâinat yaşamsızlığı , vuslat seferi sen bu musun ?
Öl sakın !
Daha da yaşama ...
Bir yıldız uyuttun bacaklarında aylar önce
Yüz küsür yaşında hali harap, çaresiz ,
Başı düşmeden elinden seheri ölmesin dedin
öldün...
tuttun beş saçından sıkıca
Kurdeşanınla kilitledin ikişer üçer ...
Aşk; şer !
Aşk ; infilak !
Aşk ; acı bir zulüm Bişer !
Ölüm hakikat !
Nasılda ağlamadan ağlıyor görüyordunuz ihvan
Nasılda mahzun
Niagara şelalesi gibi keskin akıyordu gözyaşları
Tuttu, içinde kaldı yarası, vurmadı dışarı
Silmedi, ördü tek tek gözyaşlarını küçük parmakları ile ...
Nağmeler fısıldadı yüreğine, nefesiyle örttü
üstünü ... ama dokunamadı
Uzak bir yakındaydı ona, öyle ki sesi bile varmıyordu ...
Velhâsıl zulüm taşıyordu ihvan
Hüznü geceye mızrak sıkıyor, düşlerine kurşun sepeliyordu.
Duymuş da ölmüş o günden itibaren
Yaşamıyormuş meğer ...
Duymuş da kâbri ihanet ediyormuş kemiklerine , avuç toprağı onsuz sussuz.
Seveydi derdi hep,bir seveydi filizlenen yüreği
Duymuş da seviyormuş zaten
Seviyormuş ama onu değil ...
Şimdi diyor ki bacaklarında uyuttuğu bu yıldızı,
Salıversin artık...hür olsun
Kanat taksın güneşe,varsın Kabil' e, Bağdat' a
Varsın aşıklar diyarına uçurum gözlü, karam saçlı.
Kara hasretliği , rüyasindaki beşer ...
Var git artık, özgürsün...

( ...)