Ne zaman görsem seni,
Bir yıldız daha kayar gökyüzümden.
Biraz daha kararır iç dünyam.
Bir ton daha koyu olurum.
Aydınlığı unuturum.
Ne zaman duysam sesini,
Bir uğultu başlar kulaklarımda,
Başka hiç bir sesi duyamam,
Toprak kadar sağır olurum.
Konuşmayı bile unuturum.
Ne zaman sana gelsem,
Kalırım öylece gözlerinde,
Hiç kimseyi göremem,
Başımı başka yöne çeviremem.
Tutulur kalırım oracıkta.
Tekrar kendime gelemem.
Ne zaman seni düşünsem,
Bir daha çıkaramam aklımdan.
Korkarım çünkü unutmaktan,
Kalbimi tekrar uyutmaktan.
Onu avutmak zorunda kalmaktan,
Bu acıyı bir daha yaşatmaktan...
Ve ben ne zaman sensiz kalsam,
Onu da yapamam ki.
Kalamam...
Hiç bir yere sığamam.
Soluk alamam, yaşayamam.
İşte böyle bir sevda benim sevdam,
Ne seninle, ne de sensiz olamam...
Ya yardan, ya serden deseler kolay da,
Kırk katır mı, kırk satır mı diyorlar,
İşte bu soruyu cevaplayamam...
Kayıt Tarihi : 6.3.2017 22:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!