Bir Yer Düşünürüm Şiiri - Erkan Arslan

Bir yer düşünürüm, uzaklara bakarak,
Yağmursuz ve fersiz, gurbet bulutlarında.
Bir yer düşünürüm, kuşbakışı akarak.
Bir yer, ümitleri yitik, kör uzaklarda..

Bu yerdeki dünya, sanki, sonbaharların,
Visâli eskimiş, bir zaman derinliği.
Kayıp virâneler, bağbağansız tarhların,
İklimini getirdi, güzün bitirdiği..

Bir veremli öksürük, bir acâyip kılık!
Nerde; bir lahzâ beklenen, nerde uzaklar? !
Dünyaya müptelâ, canlı renkleri soluk!
Dünyanın öbürkü hâli, neden müphemdir? .

Bir gün doğacaktır, battığı yerden günüm.
Her sesi, o gün, bir seste duyduğum zaman.
Bir vehim çizgide, insan inceden düğüm,
Zamanın üstünü, zamansız yaşamaktan...

Muzdarip yaşayan, başka insanlar vardı!
Ve insanlar vardı, başka insanlar vardı! .
İzbe yerler görmüş, başka insanlar vardı!
Bir yer lâzım bana, sâdık dostluklar tanır.

Bu yerde insan, zamanın tahta atında.
Bu yerde insan, zamanın en alt katında...

Mart 1999