Gidiyorum sanki kaçarcasına,
senden ve bu kentten.
Ardımda seni bırakıyorum anılarımla birlik,
dikiz aynasında yüzümü görüyorum, yaşlı gözlerimle.
Bir şarkı sarıyor kulaklarımı, örtünüyorum,
mırıldanıyorum senliyken haykırdığım sözleri.
Her saniye uzaklaştığım senden yetmiyormuş gibi,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bir yer arıyorum anılarımda sensizlik olan,
Hep kalabalıktayım bir yanımda sen.
Nereye kaçacağım bu kentten sensizlikle, ....kutlarım..güzeldi.....
bu şiirinizi bir başka sevdim mustafa bey..çoook güzeldi.çok özel bir kaleminiz var.kaleminiz daim olsun efendim.saygılar.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta