Bir yeminin ardından- Çanakkale

Bir yeminin ardından- Çanakkale

Rabbimiz, ruhları yarattığı zaman, (elestü birabbiküm) buyurdu
Ben sizin Rabbiniz değil miyim?)
Ruhlar da (bela) diye cevap verdiler.
(Evet [Sen bizim Rabbimizsin] dediler)

Asrı saadetle başladı Çanakkale yolculuğumuz
Sadece destan yazacağımız anı bekliyorduk
Yolunda binlerce kez daha can vermeye
Çünkü Mutluyduk,
Her güçlük karşısında bir başka muştu çıkıyordu karşımıza
Alışmıştık aslında çileyi omuzlamaya,
Peygamber duasıydı çünkü
Beden ona ait değimliydi,
Adımız gibi biliyorduk ona aitliğimizi
Bayrağı şehit kanıyla harmanlayan binlerce mümessil
Bir avuç kum tanesine boyun eğmeyen yüzbinlerce yiğit
Emir bekliyordu Hüseyin avni bey,
Emir bekliyordu Konyalı hasan Fehmi bey,
57.ci alayın en son yiğidi o kutlu direnişe gözlerini kapamadan
Sancağı bir ağacın dalına asacak
Düşman sancağı alıp götürecek
Yıllar sonra Türklüğün şanından bahsedecekti
Bu alay sancağı savaş alanlarından getirilmiş,
Ve asla bu yiğit şehit edilememiş
Çünkü bu sancağın en son emanetçisi
Şehit olmadan asla bu sancağı alamazsınız
Bu yüzden bu sancağın altından saygıyla eğilerek geçin diyecekti
İki dudak arasındaydı yemyeşil bir vadiden mavilere meydan okumak
ALLAH ve Resulüne adanmıştı akan her damla kan
Biz kalu beladan almıştık çünkü bu yemini,
Bir destan yaşanacaktı alemlere ibret olan
Bir destan yaşanacaktı çanakkalede birkaç soysuzu geride bırakarak
Başkumandan giydi ilk önce kefeni kocaman bir yüreği sırtlanarak
Daha O anda hazırdı yü Hadi vira bismillah
Allahu ekber her dağın yamacından bir nida arş a
Amin dedi karsın en ücra köşesindeki ninem her duasında
Amin dedi yüreği avcunda Keşanlı yiğit dedem namazın her kıldığında
Önce defnedildi binlerce ömer,Mehmet,hasan,avcuna kalbini alarak
Bekliyordu göklerin ardındaki sır,titrek bir sonbahara bırakarak
Ve Bekleyen bir destan yaşatıyordu yiğitlere
Ona bırakılan yemine sadık kalarak

Ömer Piri
Kayıt Tarihi : 16.12.2013 22:39:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Ömer Piri