Bir Yaz Biterken Şiiri - Murat Koç 2

Yaz mevsimi bitince kalırım tek başıma.
Güneş nurunu çeker. Tutkular meydan alır.
Yağmurun damlaları karışır göz yaşıma.
Kalbim hoş anıların ardından bakakalır.

Başka aylarda yoktur Eylül’deki bu hüzün.
Belki de bu şuunat muktezasıdır güzün.
Odama çekilip de yalnız kaldığım vakit
Hayalimde canlanır sevimli, güzel yüzün.

Bu sergüzeşt-i hayat ve kalpteki şu rikkât
Hayret veriyor bana. Hem de medar-ı dikkat...
Sana doğru çabalar, bir türlü kavuşamam.
Şu biçare nefsimde henüz yok ki liyakât.

Bunları düşünürken eser ılık bir nesim.
Kalbim haykırmak ister. Lakin duyulmaz sesim.
İklimin değişmesi kalbe firkat doldurur.
Yüreğimi körükler şu hüzün dolu mevsim.

Mevsimler değişse de sevgim hiç değişmedi.
Aşkınla çarpan kalbim seni ümit etmekte.
Eylül yağmuru ona güzel bir hoşâmedi.
Hışırdayan denizse duygu dolu bir nükte...