Bir yastığı olmalı insanın
Beyaz ütülü bir kılıf içinde,
Kenarları yadigar nakış işlemeli
Ne çok yumuşak, ne de sert
Yanağını koyduğunda kokusu
Yaz güneşinde kuruyan çamaşırları
Anne evinin unutmadığı tadlarını
Çocukluğunun sıcak anılarını getirmeli.
🌸 🍃 ✨ 🍃 🌸 🍃 ✨ 🍃 🌸 🍃 ✨ 🍃 🌸
Yorgun argın günlerin gecesinde
Kışın karlara bata çıka eve gelince
Karnını Allah'ın nimetleriyle doyurup
Şükrederek yatmaya yönelince
Başını koyduğunda rüyalarla dokulu
Bir yastığı olmalı insanın – anne kokulu.
Montreal, 14.2. 2012
Füsun AtalayKayıt Tarihi : 15.3.2017 22:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!