Bir yaşam meselesi hayal döşeğinde

Gecelerden akıyor çocuğun gözyaşları
Gündüze varıyor, kuruyor tutsak yaşamı
Bir umut meselesi, bedeninin titrek savaşı
Hayalleri bombalanıyor, sayıyor aynı yaşı.
Kayıp gidiyor yıldız küçücük ellerinden
Bir su birikintisi boğuyor onu dev sellerinden
Yıldız savruluyor karanlığın yellerinden,
Bir o kalıyor, o kalıyor, dilinde biten 'gel'lerinden...
Ağlıyor o küçük çocuk durmaksızın
Cevap verin nasıl geçecek kabuksuz sızın?
Rengi mi var siyah kuyudaki aksızın?
Ağlıyor diyorum size! Ağlıyor durmaksızın.
Ne bir ses seda duyulur etrafından,
Herkes kendini kaldırmış tozlu rafından
Bir o kalmış, o kalmış kalbinin safından
Yeniden doğmaktı belki de bunlar, ancak sıfırdan.
Bitmiyordu savaşının korkunç izleri
Zihnine saldırıyor tükenmişliğin sisleri
Vardı kendisi hakkında buğulanan gizleri
Şimdi uyusun artık, savaş bitsin, dinsin bomba sesleri..