Bir Yaşam Hikayesi Şiiri - Hüseyin Çakmak

Gezgin bir karanfil olmadan önce
bahçıvanın elinde ki bir tohumdum
toprağa ekti beni.
Ondan aldım ilk hayata öpücüğümü.

Yağmurla birleşerek
damarlarıma doldu toprağın tüm mineralleri.
Sonra
Yırtarak toprağı, baş kaldırdım.
ilk filizlerimi saldım yeryüzüne.
Hissettim güneşin can alıcı sıcaklığını,
tüm damarlarımda.

Fark etmeden can verenin kim olduğunu.
Büyüdüm de büyüdüm.
Kök verdim önce
Gövde verdim, dal verdim
yaprak verdim.
Sonra çiçek.
Kokusuna doyulmayan çiçek.

Sonra …

Yitirdim cazibemi
çiceğim soldu
kokumda kalmadı
Dallarım kırıldı,
gövdem dayanamadı rüzgara, savruldu
Köklerim çürüdü yağmurlarda..
Kala kala üç beş tohum kaldım
Yani
Tohumdum yine tohuma döndüm.

Beni öyle gezgin yapansa
Ya
kokuma doymayan bir garip serçe
yada
pervasız esen rüzgardı.