Bir yaprağın zarafetiyle…

Seni rıhtımların en mübariz sahavetiyle
Sessizliğini koruyarak, yalın ayak izlerini
Bir bir sayarak, her gelen misafiri alarak
Nasıl ki gönlünün derinliğinde tutuyorsa

Her gelen bir gemi ve gemilerin gizemlerini
Suyun kaldırım gücünü, martının açlık öcünü
Gecenin günü, günün güneşi tanımasının gibi
İşte öyle bir hasretle tanıyorum bilmesen de

Parmaklarını kavrayan bir çorabın serinliğinde
Saçlarını kuşatan, al yazmanın zenginliğinde
Zihninde bezenen mavi hayallerin enginliğinde
Seninle olmak, hülyalara dalmak ne kadar güzel

Baş başa oturmak, rıhtımda illa ki buluşmak
Sabahlara dek soluksuz bir huzuru yaşamak
Dizlerine uzanmak, gül hanenin çınarlarında
Bir yaprağın zarafetiyle, yüzlerini okşamak ah…

Sen, bu güzelliklerden beni mahrum bırakırken
Bir dünya gözüyle dahi tenini temaşa edemezken
Han benim, kervan senin olsa ne yazar ey güzel
Aşkı kokusunu almayan her gönül neye meyleder.