Bir Yalnızlık Şiiri - İbrahim Yamaç

Bilsen ne yalnızım
en koyu sohbetlerin ortasında
Tokalaşırken şakalaşırken
aklımda yığınla isim taşırken
bir bilsen ne yalnızım

Ben
sayı doğrusunda nokta gibiyim
Otobüste elli bir de ben
sokakta beş on bir de ben
asansörde üç bir de ben
Ne yana davrandıysam
bu betonlar çağında hep
bir ben

Yağmur damlası gibi
yığınlar arasında akıyorum
Kimse bana dokunamıyor
ben kimseye dokunamıyorum
bir yağmur damlası gibi