Bir Yabancı Gibi Şiiri - Orhan Özsoy

Yıllar adım adım kovalıyor hayatı

Yaralar gizlice kapanmak istiyor,

kimse bilmesin diye

Gözyaşları kuruyor düştüğü yerde

Yağmurlar diniyor sessizce…

Vakitlice herşey normale dönüyor

Şehir terliyerek uyanıyor kabuslarından

seher vakitlerinde serilen seccadelerde

annelerin dualı elleriyle kovuluyor belalar

Herşey yola girerken,

Yoldan çıkmak ne?

Anlıyorum, gitmen gerek…

Aşkın eşiğinde bir küçük yürek,

Yıpranmış hatıralar birikirken avuçlarımda

Seni her hatırlayışta titriyor şu ellerim,

Biliyorum yine de gitmen gerek…

Yüreğimin ortasına saplanmalı ayrılık…

Yakıp geçmelisin vazgeçtiğim her şeyden…

Bir yabancı gibi, biliyorum… gitmelisin.

Her veda otururken yüreğimin baş köşesine,

Karanlık örtülerle saklıyorum kendimi,

Giderken görmesin bu pejmürde halimi

Söylemek zor gelse de yıpratıyor ayrılık,

Biliyorum yine de gitmelisin…

Gitmelisin,

Gitmeyebilirsin…

Biliyorum,

Ne desem de,

Ne sussam da yine gideceksin

Bir yabancı gibi…