Bir Yabancı Şiiri - Dağlar Özügüç

Tuzla’da bir balıkçı kulübesi
Günlerden ise Cumartesi
Çıkıverdi bir yabancı karşıma
Avucunda bir kağıt parçası
O limana yabancı her şey de ona yabancı

Belli uzak diyarların taze çiçeği
Ne işi vardı buralarda? elindeki kağıt neyin nesi
Üzerindeki adres kartal eğitim hastanesi
O annesinin ölüm belgesi
Dil bilmez yol bilmez bir yabancı

Memleketinde bulunamamış hastalığın çaresi
Çare bulur diye gelmiş buralara
Kalmamış yardımcı olacak kimi kimsesi
Savaşta parçalanmış yok olmuş bütün ailesi
Biz de yabancı ülkesinde de yabancı

Kalmıştı bu fani dünyada bir tek annesi
Şimdi o da yok bu hayatın ne kötü cilvesi
Hastanenin parasını mümkün değil ödemesi
Bu yüzden çalışmış bir süre ama o bir yabancı
Kalmış bir zalimde bir aylık yövmiyesi

Parasını vermeden etmişler kapı dışarı
Alacağı para da iki bin liranın yüzde ellisi
Bulamaz olmuş artık bir dilim ekmek parası
Bitmek üzereydi pasaportundaki vizesi
İstanbul da yol bilmez iz bilmez bir yabancı

Çare gibi gözükmüş intihar düşüncesi
Bu sebeptenmiş kayalıklara gelmesi
Mahcuptu korkuyordu çaresiz girdi kulübeye
Anlaşılmıyordu konuşmasının tek kelimesi
O yabancı ben ona yabancı

Haktanmış gözlerindeki sürmesi
Ne zaman kapasam gözlerimi
Gözümün önünden gitmiyor gülmesi
Hele birde yüzündeki gamzesi
Bu ne güzel yabancı sevmeye de yabancı

Arap elinin kül kedisi
Kaldı epey bir süre benimle
Adını Nur koydum kolay olsun diye söylemesi
Balıktan dönüşte bir gün sarıldı kulübenin çevresi
Götürdü onu polis sorun olmuştu vizesi

Hayata tutunmaya başlamıştık ama çekemdiler bizi
Kötülük sanki insanlara Allah vergisi
Yıllar sonra mutlu olmamı istemeyen birisi
Aldı götürdü Nur’u oldum herkese yabancı
Bulamadım ihbar eden o şerefsizi!

Dost katkıları

İşte budur, hayatın ta kendisi..
Vardır insanın iyisi efendisi
Çıkmasın önüne ifritin vadisi
Orada bulunur, insanın adisi! _______ Arif Tatar