Bir vurgundur sabahlar gönlüme
Her sabah yanlızlığım törpüler ömrümü
Her gün rüyalarımda sesinle uyandığımda
Sen yoksun diye bir boşluk düşer gönlüme
Divane aşığım yollarını gözleyen
Işığını beklerken oldum gözleri görmeyen
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla