Bir Vicdan İhtilali Şiiri - Hasan Ulusoy

Usulsüz sohbetlerin içinde sessiz yatan
Baharı seyrederken ne düşünür boz yılan
Gelişiyle çobanları ağlatan
Öksüzoğlan çiçeği kışı kışta unutan
Eskiden sancı veren hatıramı verin de
Seyretsin gözlerini yüreğim gözlerinde

Sessiz bir tokmak döner
Açılan kapının sövesinde bir yazı
Öfkelere sarılı kının da kansız kılıç
Anlatırım ağlamaktan uzak duran gözlerimle
Sessizliği hiç sayan sevdasız gecelerde
Anlamak yasak, ağlamak yasak
Tek hürriyetim; anlamadan konuşmak

Ah benim benliğime bensiz düşen iradem
Avucunda kan toplayan yamyamların elinde
Beynimi tutan hain beynimden ruhum gafil
Sersemleşen sözlerimde serseridir ifadem
Toparlasam dünü bu gün dehlizlerde sayarken
Hafızamı kemiren çürümüş kof fikirler
Yarınıma hükmeden riya yüklü şükürler

Anasından ayrılan yuvasından uzakta
Bir yavru kuşun sefilliği var bende
Bu sefalet azaptır boynumda kirli yafta
Sahabiden feyz uman riyakar ruh bedende
Gözyaşımdan sahtekar bir damla su gösterin
Sersefil dökülen yaş nebatı kuruturken
Hayat veren sulardan bir kadeh olsun verin
Ve hayata bağlansın koptuğum yerden hayat

Hasan Ulusoy