Bir Veda Sızısı Şiiri - Orhan Yakar

Üzgün girdim bu mesleğe ta baştan.
Kendime güvenim yoktu telaştan.
Yine ayrıldım yardan, dosttan, gardaştan.
Gidiyorsun, vaktin doldu öyle mi?
Yakar sevdasıyla yansın diye mi?

Plan için çıktım, geldim köyüne.
Muhabbetle aldın beni evine.
Biçareyi hayran edip kendine.
Gidiyorsun, vaktin doldu öyle mi?
Sisorta’ya Yakar geldi diye mi?

Hem abiydin bana hem meslektaş.
Hem dert ortağım hem yoldaş.
Biricik dostum, eşiz de bir sırdaş.
Gidiyorsun, vaktin doldu öyle mi?
Yakar kimsesiz kalsın diye mi?

Hasret şahıyım yoksa da tacım.
Diyordum yaram varsa var ilacım.
Sisorta’da altın kalpli tek bacım.
Gidiyorsun, vaktin doldu öyle mi?
Yakar çaylarımı içti diye mi?

Sisorta’ya varır sizi göremem.
Danışmanlı uzak olur gidemem.
Burda halim artık nolur bilemem.
Gidersiniz vakit geldi öyle mi?
Yakar dağları dost etsin diye mi?

Yolunuz, gönlünüz dönmüş Bingöl’e
Bir anınız değişilmez bin güle.
Bari selametle gidin güle güle.
Gidersiniz vakit geldi öyle mi?
Yakar sizden biri sevdi diye mi?

Bilirsiniz olduğum yer dağ dibi.
Eksik etmen telefonu, mektubu.
Unutup ta arttırmayın derdimi.
Gidersiniz vakit geldi öyle mi?
Yakar buralarda yansın diye mi?

Kes artık boş lafı ey hasret şahı.
Sen kendine eyle sitemi, ahı.
O dostun bu işte var mı günahı?
Ey dost, gidiyorsun artık öyle mi?
Yakar özleminiz çeksin diye mi?

Suç benim mi sizi bunca sevdimse.
Dilde kemik mi var sitem ettimse.
Mazur görün şayet sizi üzdümse.
Gidersiniz vakit geldi öyle mi?
Yakar kendisine küssün diye mi?

Eylül 1997