Bir veda şiiri

Senin için kurduğum pembe dünyayı
Siyahlara boya, karartıp da git
Dünyalara bedel tatlı rüyamı
İçindeki çiçeklerle sarartıp da git
Elveda sevdiğim güle güle git

Altın saçların gümüşe döndüğü zaman
Güzel gözlerinde ferler söndüğü zaman
Bencileyin aşkınla öldüğü zaman
Mezarıma bir karanfil bırakıp da git
Elveda sevdiğim güle güle git

Sana sevgilim diyemem canım sevdiğim
Zaten hiç sevmedin benim bildiğim
Kurumayan gözyaşımı herdem sildiğim
Islak mendilimi alıver de git
Elveda sevdiğim güle güle git

Sana sevdalanmak zaten bir kaza
Yoksa düşer miydim şiire, saza
İnat edip de yarattığın enkaza
Aldırma bir kahkaha atıver de git
Elveda sevdiğim güle güle git

Aşık olmak suç değil sadece acı
Kıymetlim, olurdun başımın tacı
Buldum şiirde, çiçekte, sazda ilacı
Bunu da çok gördüysen sustur öyle git
Biraz daha kan kustur, kustur öyle git
Elveda sevdiğim güle güle git

Gidince türküler susar, içim kan ağlar
Fesleğensiz kalır gönlümde dağlar
Kalbimin orta yerinde şimdi türben var
Kendine bir fatiha oku öyle git
Elveda sevdiğim güle güle git

Belki gidişinle beynimde biter bu zulüm
Bir de gözlerimin önünden çekilse gönlüm
Bu kadar yakın olmamıştı yaşamla ölüm
Aradaki çizgiyi çekiver de git
Elveda sevdiğim güle güle git