Bir veda anı... Şiiri - Mustafa Köse 2

/Kar altında filizlenen bir gülsün,
Ömrüme bahş edilen ödülsün,
Gülecek se yüzüm seninle gülsün,
Yıldız'ı, güneş'i, ay'ı ben neyleyim,
Sensiz dönen dünya'yı ben neyleyim/..

Ve son kez çalıyordu o şarkı

Gözlerinin içi gün batımı kızılı gibiydi

Titrekti elleri
Solgundu yüzü

Bir bakışı vardı ki,
Sanki bir daha hiç doğmayacak gibiydi

Yavaş, yavaş karardı gökyüzü
Bütün ufku, koca bir sessizlik sardı...
Geride,
Kağıt, kalem ve boynu bükük bir şiir kaldı...