Bir Varmış Bir Yokmuş Şiiri - Ahmet İdri ...

Bir varmış bir yokmuş diye başladım,
Şöyle bir uzandım eski günlere,
Kimler var, kimler yok gezdim zamanda,
Şöyle bir uzandım eski günlere.

Zamanda göklere ererdi başın,
Kaygısız yenirdi sofrada aşın,
Yeterdi aldığın üç beş maaşın,
Şöyle bir uzandım eski günlere.

Kötü gün dostuydu dost olan insan,
İyi gün herkesle dost oluyor can,
İçimde coştu bir büyük heyecan,
Şöyle bir uzandım eski günlere.

Komşunun komşuya açık sofrası,
Bulunmazdı asla nahoş tafrası,
Alınlar açıktı, yoktu karası,
Şöyle bir uzandım eski günlere.

Yalakalar yoktu bu yeryüzünde,
Bağlılık okurdun canan gözünde,
Dururdu söz veren her dem sözünde,
Şöyle bir uzandım eski günlere.

Çocuklar sevinçli, gençler umutlu,
Aile bir bütün, toplumlar mutlu,
Günler hep aydınlık, geceler kutlu,
Şöyle bir uzandım eski günlere.

Yarınlar ne olur bilinmez oldu,
Umutlar başka bir bahara kaldı,
Bilmem ki bu gönül sende ne buldu?
Şöyle bir uzandım eski günlere.

05.Eylül.17.050