Bir Varmış Bir Yokmuş Şiiri - Cinan Emanet

Sırma bir kederdi saçların yüreğimde,
Bir damla buğuydu gözlerin
Ayrılığın kıyısında.
Kimliği meçhul kederler konuşlandı yüreğime
Hüzünlü nisan yağmurlarıyla.
Sonu sır bir yol ayrılık.
Acıya yaklaştıkça
Çocukluğuma uzaklaşıyorum..
Yüzünün kıvrımlarındaki
Tanıdık hüzünlerle yıkıyorum yüreğimi,
Ve her hüzün bir çizgi oluveriyor.

Yaralı iklimlerden göç etmeye çabalıyorum
Binbir çiçeğin açtığı yağmurlu iklimlere.
Göl yapıyorum gözyaşlarımdan.
Adını sayıklıyorum
Demli kış akşamlarında
Sana
Sonu kırık masallar yazıyorum,
Tutlamamış yeminler büyütüyorum,
Ve sınırı belli olmayan
Kederimden lekeli bir sevda haritası
Çiziyorum.

Soğuk bir kış akşamında
Hesabını yaparken
Acılarımın, sevinçlerimin, sevdalarımın...
Hep borçlu çıkıyorum ayrılığa.
Kanıyor yüreğim kimseye sezdirmeden.
Ayrılığın kekre tadı yakıyor dilimi.
Onca söz, onca yemin
Siliniveriyor bir anda.
Bir varmış, bir yokmuş...
Aslında hiç yokmuş...
Ölümcül bir zehir oluyor gülümsemen,
Darağacı bakışların.
Kendime söylediğim yalanlar oluyorsun bazen
İnanmak isteyip de inanamadığım.
Muallak bir resim oluyorsun
Yüreğimi gülüşüne hapseden

Yar gidiyorsun benden
Adım adım, nefes nefes.
Zayi ediyorsun bir yüreği.
Hazan makamında bestelenmiş ayrılık şarkılarına,
Kurak bir sevda çölüne meylediyorsun.
Cennetle cehennem kaygısında,
Varlıkla yokluk arasında
Seyrüsefer ediyorsun.
Bir yüreğin ayazında,
Bir şairin en yalan şiirinde,
Hayal kırıklıklarında ömrünün
Sevdaya kastediyorsun.
Yazık ediyorsun bize
Etme! ...