Bir Varmış/ Bir Yokmuş

'düşünüyorum / o halde varım'

düşünüyorum
beynimdeki asırlık çınarları
kökünden söküp atarak
açılan yaralara
tuz döküp acıtarak

yürüyorum
el yordamı yalpalayarak
uğultular içinde sesimi arayarak

-sesimi
kendimi
sizi arıyorum
hiçliğin ıssızlığında
varlığı sorgulayarak...-

(acep var olabilir mi insan
kendi cümlesini kurmadan)
...

'acı çekiyorum / o halde yaşıyorum'

her düşünce bir düşe gebe
umutlar doğurur kendince
işte bu umutlardır
gerçeğe yürürken
takılıp düştüğün engebe

acının ta kendisidir gerçek
gözlerin yüreğindeyse eğer

işte ben böylesi bir körlük içinde
yaşıyorum
koca / kanlı dünyayı sırtımda taşıyarak

aslımı arıyorum
uyduruk suretimi kazıyarak...

(ne çıkar tenleri biraz kavruksa bizden
neden bir olduğumuzu göremeyiz
bunca acıyı çekmeden)

...

-susuyorum / demek ki ölüyorum-

ola ki bir gün
yenilmekten yorulup
uğultuya uyarsam
yanılıp
sesimi
ritmimi düzene uydurursam
düzülmeyi de hayatın gerçeği sayarak
savaşlara film edasıyla bakıp
yok sayıp
yastığıma huzurla baş koyarsam

çimdikleyin beni

ruhum terkediyor olabilir cüssemi