Bir varmış bir yokmuş Şiiri - Serpil Bıyık

çocukluğumuzun arka bahçesi hüzün
umutların salıncak kurduğu
uçtu salıncak bulutlara
bir tren çufçufladı dağlara
buluta değdi bacası
dumanı kaldı geride
pamuk bulutlara zıpladı kedi
bir kuş havalandı sonra
salıncağa çarptı kanadı
durdu salıncak incinerek
koşarak geldi çocuk
bir solukta atladı üstüne
bilemedi kuşun onu incittiğini
güneşe kadar uçmak istedi
bir milyon düş uzaktı güneş
yardım edemedi salıncak
''atlayın''dedi tren yolculuk var güneş'e
salıncak ve çocuk bindi trene
kanadı kırık kuş gördü onları
derdi kanadını iyileştirmek
bindi o da
çufçuflarken gökte atlayıverdi kedi
döndüler yüzlerini
bütün umutları çoğaltan güneşe
15.12.2020
Serpil BIYIK