Bir Varmış Bir yokmuş.

Deniz dalgasının önünde köpük
Rüzgârla savrulan bir kuru yaprak
Zaman girdabında çürüyen kütük
Temmuz güneşiyle çatlayan toprak.

Beklenen bir rahmet yağmur damlası
Gökyüzünde uçan kara bulutlar
Var oluş, yok oluş sözün cümlesi
Ufuklarda kayıp olan umutlar.

Baharla açılan her yeşil yaprak
Sararmaya mahkûm hazan zamanı
Kucağını açmış bekliyor toprak
Eritir bağrında nice samanı.

Ateş etrafında uçan pervane
Kanadın tutuşur neden dönersin?
Çiçekten toprağa düşen bir dane
Son mu, başlangıç mı buna ne dersin?

Hayatın membaı toprak ile su
Yer gök arasında döner dolaşır
Ey gafil düşün ki ne hikmettir bu
İçinde hayatı ölümü taşır.

Alırken de nefes, hem verirken de
Yaşamak mı, işte bildiğin hava
Alırsın verirsin can budur tende
İki nefes arasında bir dâva.

Hayat denilen şey böyle bir oyun
Bir varmış la başlar yokmuş la biter
Gidenin yerine geleni koyun
Tevekkül, tezekkür, tefekkür yeter.

28-09-2019 ANKARA
Seyfeddin Karahocagil