Bir Varmış Bir Yokmuş Şiiri - Esma Furat 2

Bir deli maviye boyalı bütün umutlar.
Sessizce akıp giden gökyüzü
ve deniz anlatıyor masalı..
Bir varmış, bir yokmuşla başlayıp biten bir masal dilinde dalgaların..
Devler, periler vs. yok hiçbiri..
Giriş ve sonuç var metinde.
İnsanlar yok, aşk yok, kavga yok...
Dalgalar bir geliyor bir gidiyor işte mavi çarşafın üzerinde.
Tepede bulutlar..
Gökyüzü yamalı,
belki de yaralı, kim bilir?
Gök gürlemesi ile ikiye ayrılıyor mavi..
Biri ben oluyorum işte, biri de...
Neyse...
Bir şarkı takılıyor dilime birden..
'Ne olursa olsun, yaşamaya mecbursun.'..
Hangi yaşamaktır bu bilmiyorum.
Viraneye dönen gülüşmeler hatırlıyorum.
Daha dündü..
İki mavi çakışırken birbiriyle,
gülüyordu gözler..
Güneşi boşver,
yakamozu yeterdi gözlerime vuran umudun. Kim attı o son bombayı şehrime?
Kim yaktı, yıktı hayalleri birer birer?
Kim soldurdu maviyi?
Bir adam görüyorum sisler içinde..
Daha dündü..
Ellerim duruyordu avuçlarında.
Güçlüydü ve fazlasıyla güvenli, sıcak...
Hangi denizin dalgası vurdu kıyısına benim mavimin?
Ben değilim, biliyorum.
Çünkü yabancılık çekiyorum.
Gözlerimde yakamoz yok.
Kalbimin bir yerinde bir fırtına koptu.
Alabora oldu bütün umutlarım.
Kimlerin savaşı ise bu,
beni de bizi de mavimizi de vurdu.
Bir varmış, bir yokmuş..
Bütün masal bu.

(E.F.)