Bir varmış bir yokmuş Şiiri - Sebahattin Er

onunla yaşıtta değildik aslında
en az
üç dört yaş büyüktü benden..
ama düşünce olarak
yani fikir bazında
kardeş sayılırdık.

hiç akla gelmedik zamanlarda
tartıştığımız..
dalaştığımız da olmuştur,
hatta
bir keresinde mesela,
hala unutmam
ikimizde aynı kıza asılmıştık..
günlerce bilenmiştik birbirimize
belki de ayırmasa arkadaşlar!
yanyana gömülecektik bir çukura ikimizde.

yıllar sonra anladık
çocukluşmuş o sevdalar,
sevdiğimizi sandığımız kızı
başkasından hamile görünce.

şimdi artık
hayata atılma zamanıydı,
yaptıklarımıza pişman
yapacaklarımıza gebeydik..
kim tutsa elimizden
sonunu düşünmeden giderdik.

hayat bu ya
ben sola saptım
o sağa..
ben postacı oldum
Birol ormancı,
ben umut dağıtırken herkesin kapısına
o dadanmış meşe,palamut ağaçlarına..
ben selam götürürken anasına memet ten
o yakalanmış karaman bayırında
bir kızı ormana kaldırırken.

kara haber tez duyulur bizim memlekette!
mesai arkadaşlarından işittim
Birol erken gelmiş teskereye.

utandığımdan olsa gerek
belki de korkudan biraz,
ömrümce istemedim bir daha
yüzyüze gelmek.

bir gün..!
bir telgraf geldi YILDIRIM Edirne den
''babasına veriniz''
yazıyordu acilen..
merakımdan okuyuverdim bir nefeste,
aynen şöyle yazıyordu..
''oğlunuz bir otel odasında
ölü bulundu''.

hani o an var ya sanki..
başımdan aşağı kaynar sular boşaldı
sanki vücudum..
tam ortadan ikiye ayrıldı.

işte o zaman anladım!
yaşarken seveni olmazsa insanın
ölünce güleni çok olurmuş..
bu dünya
bir varmış..
bir yokmuş.