Hatalarımıza rağmen seni öyle özledim ki,
Her şey en baştaki gibi,
Kalamaz mıydı sanki?
Seni öyle özledim ki.
Belki bir daha seni hiç göremem,
Seninle hiç konuşamam,
Gözlerinin içine bakıp gülümseyemem.
Belki seni ne kadar çok sevdiğimi hiç öğrenemeyeceksin.
Senin için ağladığımı hiç bilmeyeceksin.
Adımı hatırla yeter.
Seni bu kadar uzaklaştırmak için ne yaptım?
Seninle hiç konuşmadık ki zaten,
Seninle hiç biz olmadık ki zaten,
Beni hiç sevmedin ki zaten.
Gündüzleri unutmaya çalıştığım,
Geceleri hatırlayıp ağladığım,
Bir masal olarak kalacaksın sen.
Hüzünlü bir masal.
27 Ocak 2000 Perşembe 3:00 / İstanbul
Güliz ArdilliKayıt Tarihi : 27.5.2011 15:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aradığı şey kendisinde olan.
Ama onu hep başka yerlerde arayan kişi.
Aradığı şeyi nasıl bulabilir ki?..
Bazı gönül kapılarının tokmağı olmaz, çünkü içerden açılır.
Gerçek dünyalık zevkler değildir, birkaç saniye sürer.
Asıl zevk sevgiliyle ondan önce gelen ve onu takip edendir.
Sevebileceğiniz birine öyle kolayca rastlayamazsınız, ama onlar var, sana ait olan seni bulur.
Aşk Allah katından sana gelen bir elçidir. O elçiye Rabbinin nezdinde şems vakti salavatlarla teşekkür etmelisin.
Sevgili Şairem
Yüreğinize sağlık enderin sevgi ve muhabbetlerimle hoşça bakınız zatınıza efendim
Senin için ağladığımı hiç bilmeyeceksin.
Adımı hatırla yeter.
ne yaptım sana ben?..ne yapmadıkki içten yürekten saf temiz duygularla sadece sevdik sadece ...
tebriklerimle şaiirem...
TÜM YORUMLAR (7)