Bir Varmış Bir Yokmuş

Bir varmış bir yokmuş
Evvel zaman içinde
Gönlümün taa içinde
Bir güzel yaşarmış.

Onu görünce gönlüm
Çağlayanlar gibi coşarmış.
Buna anlam veremeyen aşık
Kendi haline şaşarmış.

O güzel farkında değilmiş baştan
Nerede yaşadığından.
Bizim aşık karar vermiş
Söz edecekmiş ona aşkından.

Derken günlerden birgün
Söz etsem mi diye düşünmüş
Ama kaybetmekten korkuyormuş
Ve hatta uykuları kaçıyormuş.

Hayalle yatıp hayalle kalkıyormuş
Onu bırakacağından çok ama çok korkuyormuş.
Ya bırakırsa ne yaparmış
İkilem içinde kalıp düz yolda şaşarmış.

Gel zaman git zaman
Açılmaya karar veriş adam.
Seni seviyorum diyecekmiş
Ama ne mümkün eli ayağı buz kesmiş.

Sonra karşısındaki bayan
Yol açmış bir an.
Bunu gören adam
Sana aşığım deyivermiş hemen.

Bayan şaşkın ve utanarak
Bu sen olamazsın demiş hemen
Adam rahatlamış bir an
Çünkü anlatmış derdini arıyormuş bir derman.

Derman bulmuş o adam
Tabii dermanı veren de o bayan.
Dertlenmişler gülüşmüşler
Birazda gelecekten söz etmişler.

Derken günler haftalar geçmiş
Bayan başka birine aşık olmuş
Bizim aşık yıkılmış o an
Ama yapacak bir şey yok saygı duyarım demiş hemen.

Dost kalalım demiş bayan
Kabul etmiş hemen o adam.
Aşıklar ermiş muradına
Biz çıkalım kerevetine.