Bir Varmış...Bir Yokmuş...

Bu bir masal...
Bir varmış...bir yokmuş...
Masalın geçtiği yer
Büyük şehirlerden biriymiş...
Birileri sömürülürken...
Birileri semizleniyormuş...
Belediyeleri şehirciliği...
Yönetenleri deneticiliği...
Halkı da yaşam hakkını...
Bilmiyormuş....
Birileri malikanelerde...
Birileri kömürlüklerde yaşıyormuş...
Birilerinin evlatları yurt dışlarında....
Birilerinin kileri de
Çöplüklerde yaşamı arıyormuş...
Birileri...mutlu günlerinde
Havai fişekler atarmış...
Sevgileri...yapay yıldızları sararmış...
Birileri...mutluluğu unutmuş...
Evlerinde aş yokmuş...ateş yokmuş...
Derde deva yokmuş...SSK hiç yokmuş...
Sadece...yiyenler varmış...
Başlarını da türban saklarmış...
Bir gün gelmiş...olan olmuş...
Büyük bir patlama olmuş...
Havai fişekler...
Vakti...keyfi...geceyi unutmuş...
Günün ortasında aşka gelmiş patlamış...
Birilerinin....elleri...ayakları...
Parçalanan canları....
Gün ışığında...gökte yıldızları aramış...
Ne belediye varmış...ne soruşturan...
Birileri....
Zaman o zaman...
Haydi ışık olun...can olun...
Uyanın yoldaş olun...
Ve artık...
Gece değil gündüz patlayan...
O havai fişeklere
Sevinerek değil...
Ağlayarak bakın....