Bir Varmış Bir Yokmuş Şiiri - Rıdvan Gürsu

harabeler soluyan; kurumuş parmakların dokunduğu ışıklar sönerdi
saç diplerinde kıymık acısı, göz kapaklarına kurşun külçeler asılırdı.
kara bulutlar yağmazdı, analar çocuk doğurmazdı ve toprak çatlaktı.
yıllar önceydi, masal diye başladı; periler,cüceler, prensesler vardı.
yeşil yeşildi. mavi gururluydu.fakat kırmızı haindi, sadece bir ısırık yetti.
siyah giymişti ölüm. yeşil; kahverengi. mavi; grileşti ve prenses yıkıldı kaldı.
bütün masalcılar çırpındı, tavşan, güvercin ağlaştı, karga, baykuş kaçıştı.
prens telaşsızdı, biliyordu bir öpücük yetecekti çünkü hep öyle olmuştu.
eğildi öptü alnından; .. bekledi ama olmadı; dudaklarından öptü ama yine olmadı,
yanaklarından, boynundan,ellerinden öptü, ama yine olmadı şaşkınlık çaresizliğe dönüştü,
kara bulutlar yağmadı, yağan sadece prensin umutsuz gözyaşlarıydı
evet bu bir masaldı, sonu murada ermekti.gökten ne üç elma düştü,
ne murada erildi nede kerevitine çıkan oldu.
prens yıllarca prensesini uyandırmaya çalıştı; ama olmadı