BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ
Bir varmış bir yokmuş;
Bir şair varmış, bir şair yokmuş,
Yazdıkları aşka dairmiş,
Bazende sairmiş.
Derken şair;
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu çok güzel şiirinizi ve kaleminizi kutluyorum Zübeyir bey
şair hakim bir bakış açısıyla masalımsı söylemlerle bazen bilge bazen çocuksu yanını ifşa etmiş... lirizm aşk ve yalnızlık ... sonuç modern insanın paradoksu... menfaatler içinde kaybolmak... aşina olduğumuz bir melal...
renkli kişiliğiyle dikkat çeken zübeyir beye şiir hayatında başarılar diliyorum...
Adam sonunda öğrenmiş;
Aşk icracı, O kefilmiş.
Ne O şairmiş ne yazdığı şiirmiş,
Ve O aşkta hep;
SAİRMİŞ... SAİRMİŞ…
tebrikler hayat zaten vesaire vesaire
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta