BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ
Bir varmış bir yokmuş;
Bir şair varmış, bir şair yokmuş,
Yazdıkları aşka dairmiş,
Bazende sairmiş.
Derken şair;
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu çok güzel şiirinizi ve kaleminizi kutluyorum Zübeyir bey
şair hakim bir bakış açısıyla masalımsı söylemlerle bazen bilge bazen çocuksu yanını ifşa etmiş... lirizm aşk ve yalnızlık ... sonuç modern insanın paradoksu... menfaatler içinde kaybolmak... aşina olduğumuz bir melal...
renkli kişiliğiyle dikkat çeken zübeyir beye şiir hayatında başarılar diliyorum...
Adam sonunda öğrenmiş;
Aşk icracı, O kefilmiş.
Ne O şairmiş ne yazdığı şiirmiş,
Ve O aşkta hep;
SAİRMİŞ... SAİRMİŞ…
tebrikler hayat zaten vesaire vesaire
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta