BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ
Bir varmış bir yokmuş;
Bir şair varmış, bir şair yokmuş,
Yazdıkları aşka dairmiş,
Bazende sairmiş.
Derken şair;
Yalnızlığına son vermeyi istemiş,
Bir güzel koyayım demiş yüreğime,
Kalp Allahın evi ya;
Kimse onun güzelliğine bakmamış,
Herkes ona sairi sormuş.
Şair buna kafayı çok yormuş…
Derken kendini de yormuş…
Oturmuş bir gün kendi kendine konuşuyormuş;
Aşk bu mu? Aşk bu mu? Diye inlermiş?
O inlermiş, sevdikleri dinlermiş.
Hikâye bu ya;
Adam sonunda öğrenmiş;
Aşk icracı, O kefilmiş.
Ne O şairmiş ne yazdığı şiirmiş,
Ve O aşkta hep;
SAİRMİŞ... SAİRMİŞ…
Kayıt Tarihi : 12.9.2010 23:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
renkli kişiliğiyle dikkat çeken zübeyir beye şiir hayatında başarılar diliyorum...
Aşk icracı, O kefilmiş.
Ne O şairmiş ne yazdığı şiirmiş,
Ve O aşkta hep;
SAİRMİŞ... SAİRMİŞ…
tebrikler hayat zaten vesaire vesaire
TÜM YORUMLAR (3)