Gözlerinin mavisi kadar derin, Adımların kadar hızlıydı yürüyüşümüz. Sokaklarda kaybolduk, kayboldukça kaybolduk, Ama senin elini bırakmadım bir an olsun.
Sokak lambası yandı söndü, Senin gülüşlerinin bakışları hep aynı kaldı. Şimdi güneş batıyor, benim gözlerimde hüzün, Ama senin gözlerinde hala o güzel bakış var.
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta