Bir Umut Peşinde Şiiri - Hüseyin Yalçıner

BİR UMUT PEŞİNDE

Bir umut ver dedim
Dediğime bin pişman
Gördüler beni düşman
Sevinsin, sevsin
Gözleri biraz gülsün
Umutları yeşersin
Geleceğini görsün
Yaşamak için
Bir umut var bilsin
Dedim ettiler pişman
Gördüler beni düşman
Hem umudu ALACAKLAR
Hem de umut OLACAKLAR
Dilerim artık umutlara
İhtiyaç duymayacaklar.
Bu nasıl bir düşünce
Akıl sır ermiyor
İnsan bir düşünce
Bir daha hiç gülmüyor
Umut veriyorsun
Neden söylenirsin
Vermiyorsan bir umut
Bari çıkmasın sesin
Üstüne üstlük
Yalan söylüyorsun
Sonra bu yalanlara
Kendinde kanıyorsun
Bana dünyalar kadar ters
Elbet bundan alırım bir ders
O çirkin sözlerden
Söyleyenlerden
Söylentiye kanıp da
Doğruyu bilmeyenden
Gerçeği görmeyenden
İşine geldiği gibi
Farklı tez üretenden
Nefret mi etsem, yakışmaz
Haklımı desem, hiç olmaz
YÜREĞİMDE!
Hala bir umut
Yürekte eksik olmayacak
Ama yanıyor yüreğim
Kanıyor içim
Dost bildiklerim
Vuruyor da vuruyor
Bense kendimi avutuyor
Gerçekler gönül kırıyor
Yinede bir umut
Bitmesin istiyorum
O can suyunu
Birlikle
Verelim diyorum.
Kül bırakmaz mangalda
Paylaşırım diyenler
Sevgisini bölenler
Kaçma bak dertler ortada
İsterim ki dostlar
İhtiyaç duymayacaklar
Duydukları anlar
Her zaman beni
Yanlarında bulacaklar.
Ah be dostlarım
Basmayın ince camlara
Bakın sağlam aynalara
Kırıksa baktığın ayna
Görürsün kendini param parça