Hayatımın karanlık akışına kapılmış giderken,
Bir ışık çarptı gözüme umut ışığı besbelli.
Ve, bir el uzandı bana doğru; gözlerim kamaşırken,
Tut elimi diyordu sanki, mutluluktu bu besbelli.
Doğruldum; yavaş, yavaş elimi uzattım,
Sandım ki hayal görüyorum ellerim havada kalacak.