hep aynı ağacın altında,
gözlerim;
bulutsuz ve turnasız
bir garip boşluk gibi
kimsesiz maviliklerde.
önümde dans eden
çakırdikenlerinin öfkesine
dehşetli zor
ve ağır acılarla yüklü
yumruklar indiriyorum.
şimdi daha da zor geliyor
o türküleri aynı ses olup
aynı rüzgarlarla
beraber söylemek,
ıslıksız boşluklara.
sana söz vermemiş olsaydım
hiç gelmeyecektim buralara.
yerimden kalkıp,
adımlasam
olmamış ekinlerin gölgesini
ve bereketsiz inançlarımı.
bir taarruz emri gibi
tüm kaybolmuşluklarımı
çıkarabilsem açığa,
bulur muyum kendimi acaba.
en fırdöndü rüzgar güllerini
saklasam senin olmadığın
her yönden esecek
rüzgardan.
keşişleme bu, poyraz,
karayel öbür yandan,
vurup soğutsa yüreğimi.
senin kokunu duymak umudu
bir armağan olarak
taşınmamış olsa içimde.
ve bağışlanmak,
af dilemek
yarayı derinden kanatan
her bıçak yarasından,
hiç gelmeyecektim buralara.
Kayıt Tarihi : 15.12.2006 12:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
adımlasam
olmamış ekinlerin gölgesini
ve bereketsiz inançlarımı.
bir taarruz emri gibi
tüm kaybolmuşluklarımı
çıkarabilsem açığa,
bulur muyum kendimi acaba.
en fırdöndü rüzgar güllerini
saklasam senin olmadığın
her yönden esecek
rüzgardan.
keşişleme bu, poyraz,
karayel öbür yandan,
vurup soğutsa yüreğimi.
-
Nasıl bir anlatımsa ..
etkiledi işte ...
yüreğine emeğine sağlık ..
kalemin daim olsun ..
selam sevgi şair yüreğine
TÜM YORUMLAR (4)