Yürüdüm, yürüdüm... Yol bitecek sandım, bitmedi.
Yazdım, yazdım... Kalemimin mürekkebi bitecek sandım, bitmedi.
Çünkü öyle bir Rahman'ın kuluyduk ki;
Umutsuzluğa ve karanlığa düştüğümüz vakitte hemen bir ışık yakar kalbe.
En çaresiz zamanda çare, dertler dağ olduğunda da derman olur benliğe…
Hem yalnız bırakmaz ‘O’ kullarını, sever, çok sever…
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta