Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
inşallah diliyoruz umuyoruz kalemine sağlık
Güzel şiir. başarılar dilerim. Selamlar...
sosyal guvenligin tam olarak saglandigi, bireylerin ekonomik guvencelerinin saglandigi, insan hak ve ozgurluklerinin sorunsuzca yasandigi, yuksek refah seviyesinin en yuksekte oldugu, ozgurluklerin serbestce doya doya yasandigi bir ulke herkesin utopyasi olsa gerek. Duslerinizin gercek olmasi duasi ve saygilarimla...
düşleriniz düşlerimiz sevgili ablacığım,bir ülkeki tasvirlerinizdeki gibi,insan daha ne isterki? şiir manidar,harika tam puanla tebriklerim candan sevgili ablama
Vatan sevgisi, insan sevgisi tüm sevgilerin anasıdır.
Dizelerinizi severek okudum. Yurdumuzun yeterinden çok insan sever, vatanın birlik bütünlüğüne inanan sağduyulu insanlara ihtiyacı vardır...+...+ Kutluyorum
Bir yürek var, bir beyin var
Vatan dedikçe duruyor akan sular
O kutsal bilmiş insanı, taşı toprağı
Gülü dikeni çiçeği yaprağı
Vatan 'uğrunda ölen varsa vatandır'
Vatan haini: Onu bölen, parçalayan, satandır.
Erdal Demirkıran'ın 'Sadece başbakan okusun' adlı kitabı aklıma geldi yazınızı okuyunca. hayallerinizi öylesine uç noktalarla kitaplaştırmış ki neden olmasın dedirtiyor insana. Tabi kardeşliğin önemini de son nokta atışı olarak değerlendirmiş. Şimdi şiirinizdeki ifadelere bakınca bende hayal ettim ve neden olmasın bu zaten inancımızın gereğidiye düşündüm. Harika kutlarım.
Bu hepimizin düşü ama o günler umarım uzak değildir.
Vatan sevginize insan sevginize verdiğiniz değerlerinize sağlık Nejla hanım paylaştığınız şiiriniz çok güzeldi.
Nicelerine diyor, güzel, huzur dolu mutlu bir hafta diliyorum...
Acaba böyle bir ülke varmı? Saygımla Nejla hanım.
Bir ülke düşlerimde
Bir ülke düşlerimde
Eşitlik içinde
İşsizlik yok olmuş silinmiş yeryüzünde
Alın terini tam anlamıyla alan işçiler
Sömürmeyen patron düşlerimde
Sınıflar yok olmuş mutlu bir ülk
Mukemmel gercektende mukemmel bır dus duslemssınız herkes adına ınsallahta dusledıgınız guzel dusler gercek olurda herkes mutlu olur sızın sayenızde umarım yurek duygunuzla yazdıgınız sııre ve saıresıne tam puanımla selam ve saygılar sıze nejla hanım
Hepimizin düşlediğidir bu...Birilerinin işine gelmiyor işte.
Kutluyorum...selam ve sevgilerle.
Bu şiir ile ilgili 54 tane yorum bulunmakta