Bir Uçurumun Kenarından

İnsan herşeye ragmen kalmaya çalışır ayakta
Anlatır, yaşadıklarının bazılarının dostlarına
Ama, ne yazık ki küçük bir kısmını paylaşır
Küçücük bir kısmını da satırlara anlatır
Yani, avunur.

Ama, büyük bir kısmı yine onda kalır
Ne yapsa, ne etse anlatamaz
Gösterilecek iltimas bu kadardır
İzin verilmez fazlasına

Ya paylaşır az da olsa
Ya da... yoo! Yapamaz
İzin verilmez fazlasına

Bir yerden sonra
Tükenir gözleri,
Titrer elleri.
Çare gelmez,
Bir yerden sonra.

Bir yerden sonra,
Tutsak olunur hayallere.
Pranga vurulur düşüncelere.
Hiç birşey kar etmez,
Bir yerden sonra.

Konuşamaz dili tutulur
Kelimeler de artık susar
Paylaşamaz, avunur
Sadece yazar
Hep yazar

Belki, bu kaderleridir onların.
Farkına varmak yaşadıklarının,
Farkına varmak yazdıklarının.

Ve onlar için yazmak
Düşünceleri dile getirmek
Özlemi, hasreti ortaya dökmek

Satırlara sığdırmak
Umutları, hayalleri,
Sevinçleri ya da hüzünleri
Bir müzük eşliğinde.
Bir müzik eşliğinde,
Dertleşmek kelimelerle
Yani, avunmak.

Eee. Ne demişlerdi?
'Eğer,
Kaçarsa geceleri uykun
Bir şiir kopar kenarından uçurumun
Avunursun! '

İşte!
Böyle be dostum
Ben de bunu yapıyorum
Yani, anlayacağın,
AVUNUYORUM! ..

13.10.98/Salı
00:47/Tekirdağ