Bir Tütün Yaktım Şiiri - Muhayyel Gizliay

Bir tütün yaktım seyreyledim maziyi
Beyazdı, ben boyadım karaya alnımdaki yazıyı
Kimseye kusur bulmam, öyle iş yok
Bulamadım sonunu yine de kazdım bu kazıyı

Fazla derinlere indik, heves uçtu buralardan
Öylesine sohbetler, yalanlar; kanıyorum yalandan
Haberi yok gibi dağın şöyle bakınca tavşandan
İnanın farkındayım eteğimdeki hem taştan hem karıncadan

Çirkin geliyor insanlar ama sıfatsal değil
Ufak bir kız çocuğunda aranıyor tüm umudum
Soğuk geliyor kahkahalar ama gülüşsel değil
Bir küçük erkek çocuğunda ferahlıyor gülüşüm

İnsanlıktan bir şey çalmadılar aslında
Selam ver esnafa, o kafasını kaldırmasa da
Değişen bir şey yok, bakınca esasında
Ruh bakınca gözlere ortada, artık kıyafet bedeni saklamasa da

Eleştirmek hoş değil lakin durmuyor bu gönül
Dilim sussa da içim bir yargıç salonunda
O kuşa demiş olacak olsam süzül
Kuş yürür bırakır süzülmeyi, daima yaptığı şey olsa da

Bu devir iyi değil, eski devirlerden de çok farkı yok aslında
Paraya secde edenlerin, sarardı isimleri mezar taşlarında
Uyurken, "Bana dokunma" diyen insanlar gördüm
Yıkıyorlardı, çevirerek; dört insan teneşir başında

Muhayyel kedere sokma insanları zemheri olsa da
O yar deseydi bulurdun o gülü zemheri değil kürek yaksan
Derde koymayın kendizi gülümseyin
Sonra çoğalır aklar, ırsi de olsa genç yaşınızda