Bir Tutam İstanbul

Bir tutam İstanbul isterim.
Bir tutam, fazla değil.
Ellerimde görmek isterim,
Ellerimde sevmek isterim İstanbul.
Bunun için bir tutam olsun.
Bir tutam, fazla değil.

Az biraz Süleymâniye olsun mesela.
Yanında Sinan olsun isterim.
Ya da biraz Fetih olsun isterim.
Yanında Fâtih olsun isterim.
Bakarım, Boğaziçi olsun.
Yanında Haliç olsun isterim.

Nisân olsun isterim aylardan.
Ergûvân çiçekleri açsın isterim.
Bütün çiçeklerini toplamak isterim ellerime.
Sonra serpmek isterim üzerine, bir tutam.
Bir tutam, fazla değil.

Duymak isterim, hissetmek isterim.
Sâhile vuran dalgayı,
Dalgayı izleyen martıyı,
Martıyı özleyen simidi,
Simidi paylaşan çocuğu yaşamak isterim.
Bir tutam yaşamak isterim,
Bir tutam, fazla değil.

Sonra…
Sana dönmek isterim.
Parmaklarımla yürümek isterim, merdiven sokaklarında
Ve yine parmaklarımla gezinmek isterim, bitmeyen yokuşlarında.
Selâmlamak isterim, Mehmed’i, Selim’i, Süleyman’ı
Ve onlara can veren medeniyeti,
Bu yüce medeniyeti yaratan milleti
Ve milleti saran izzeti
Kalbimde isterim.

Çok mu isterim?
Sanmıyorum, bir tutam.
Sadece bir tutam İstanbul isterim.
Bir tutam, fazla değil.

KUTLU ALTAY KOCAOVA